Een van de voordelen van een boek schrijven is dat je dingen moet doen die eigenlijk buiten mijn comfortzone liggen. Ik ben geen kluizenaar of wereldvreemd, maar ik sta niet vooraan te dringen op feesten en partijen. Laat mij maar mijn lettertjes tikken, dan voel ik me senang. Maar ja, voor die letters op papier staan moet je mensen interviewen, instanties opbellen, naar het Noord-Hollands Archief, in discussie met vormgevers. En ik merkte dat het me steeds makkelijker afging om mijn verhaal over het voetlicht te brengen. Omdat ik er in geloof dat Mons Aurea een boeiend verhaal is dat veel meer mensen zouden moeten kennen.
Afgelopen donderdag ging op de fiets langs de Haarlemse boekwinkels om te vragen of ze mijn boekje in het assortiment willen opnemen.
En dat is toch wel next level buiten mijn comfortzone. De man achter de toonbank kijkt me vriendelijk en afwachtend aan. Ik haal diep adem en open mijn tas om de proefdruk te pakken. 'Ik heb een boek geschreven' zeg ik, over 'Mons Aurea, een Haarlemse Huishoudschool'. Piept mijn stem daar nu een beetje? ‘Bij het Kenaupark’, zeg ik nog maar de man luistert niet meer. Hij bladert langzaam door de proefdruk. Ik wacht met een bevroren glimlach en hamerend hart.
De naam van uitgeverij Loutje opent deuren. ‘Ziet er leuk uit’ zegt hij, ‘We gaan het graag in het assortiment nemen, wanneer komt het uit?' '15 september' antwoord ik trots. Ik fiets vanaf Santpoort- Noord naar Heemstede en elke keer word ik zelfverzekerder als ik een winkeldeur achter me dichttrek. 5 winkels nemen het boek in de verkoop! Twee daarvan bieden aan om de presentatie in hun winkel te houden. Daarover de volgende keer meer!
